We come to love not by finding a perfect person, but by learning to see an imperfect person perfectly.

As we grow up, we learn that even the one person that wasn't supposed to ever let us down, probably will. You'll have your heart broken and you'll break others' hearts. You'll fight with your best friend or maybe even fall in love with them, and you'll cry because time is flying by. So take too many pictures, laugh too much, forgive freely, and love like you've never been hurt. Life comes with no guarantees, no time outs, no second chances. you just have to live life to the fullest, tell someone what they mean to you and tell someone off, speak out, dance in the pouring rain, hold someone's hand, comfort a friend, fall asleep watching the sun come up, stay up late, be a flirt, and smile until your face hurts. Don't be afraid to take chances or fall in love and most of all, live in the moment because every second you spend angry or upset is a second of happiness you can never get back. 

What is Love?

"Love is a temporary madness. It erupts like an earthquake and then subsides. And when it subsides you have to make a decision. You have to work out whether your roots have become so entwined together that it is inconceivable that you should ever part. Because this is what love is. Love is not breathlessness, it is not excitement, it is not the promulgation of promises of eternal passion. That is just being "in love" which any of us can convince ourselves we are. Love itself is what is left over when being in love has burned away, and this is both an art and a fortunate accident. Your mother and I had it, we had roots that grew towards each other underground, and when all the pretty blossoms had fallen from our branches we found that we were one tree and not two." 
-St. Augustine

Koshient

Mundohem për dite dhe nga pak
Mendjen time ta pastroj nga papastërtitë
Trurit t’ja heq bëzhdilet dhe pluhurin
E vizioni im të jetë i qartë si dritë


Mundohem thellë t’njoh koshiencën time
Dhe njerucin e vogël që banon brenda meje
Që m’grryen nga pak për ditë në shpirt
Dhe m’godet pa mëshir’, me vëtëtima rrufeje


Dhe eci kështu me mundim,i plagosur n’shpirt
Herë kryeneç dhe herë i butë
Errësirën e brendshme dua ta bëj dritë
Fol pak dhe mëso shumë,thote një fjalë e urtë.

Pas kohësh ... në se ...

Në të ikur, do të kesh mall për mallin që e le jetim..., diku... Kujtesa do të kthehet për pak minuta në lotët e tu ..., e... ,  Rrëmbimthi do të shkojnë me të , çdo lodër a fjalë ... Në të ikur , dhe kokën s’do e kthesh më pas , si dikur , U shuan të gjitha , si lodhje prindi për fëmijët , një jetë ,  ...., dhe qetësisht do ndjesh vehten të ulur në pragun e gurtë . Aty do nisësh të ftillosh pak e nga pak aromën e mallit të humbur!!!

Dashuria

Vjen casti kur se pret
dhe dashurohesh
mendon shume ne jete
edhe te martohesh

Ne fillim eshte pengesa
qe te pret pa e ditur
se jeta pa pengesa
te gjen te papergatitur

Kjo pengese eshte dashuria
qe perjeton per te paren here
besimi dhe ndershmeria
qe kane gjithnje vlere

Thua do dashurohem
ke rene ne dashuri
Thua do martohem
do kem edhe femije

Dashuria qe perjeton
nuk te le te lire
Se kafazi ku je zene
te mban pa meshire

Dashuro dashuro se jeta
nuk eshte e persosur
Madje dhe problemet
nuk kane kurre te sosur.

E nesermja

Ti mendon te nesermen
se nuk ke idene cdo vije
as planet qe ti bere
kur ishe femije.

Koha kalon pa u ndiere
iken pa lene gjurme
jeta shkon ne vend te ndjere
si nga ti dhe nga une

Vetmia vjen kur se pret
dhe te mbyt trishtimi
kujton castet plot me jete
dhe ia keput vajtimit.

Mendon valle a do vazhdoje gjate
pa kuptuar ky cast vetmie.
Por ne nuk e parashikojme gjetke
vetmine pa shoqeri

E nesermja do vije
do apo nuk do ti
nga koha kur ishe femije
fitove flatrat e se bukures rini

Dehuni

Gjithmone duhet te jesh i dehur. Ketu qendron ceshtja. Per te mos e ndjere peshen e llahtarshme te kohes qe ua thyhen shpatullat e ju perkul me fytyre nga toka, dehuni pa pushim. Po me se? Me vere, me poezi, me virtyt, simbas deshires. Vec dehuni.
E nese ndonjehere, ne shkallet e pallatit, mbi barin e gjelber te hendekut, te vetmine e myrretyer te dhomes, ju zgjoheni e dehja nderkohe eshte tretur e avulluar, pyeteni eren, dallgen, yllin, zogun, sahatin, gjithcka qe iken, gjithcka qe gjemon, gjithcka qe kendon, gjithcka qe flet, pyeteni se c'ore eshte. Dhe era, dallga, zogu, ylli, sahati, do t'ju pergjigjen: "Eshte ora te deheni! Per te mos qene sklleverit e martirizuar te kohes, dehuni, dehuni pa pushim. Me vere, poezi, apo virtyt, simbas deshires."


Sharl Bodler

Mbi dritare hëna. Erë po frymon.

Mbi dritare hëna. Erë po frymon.

Plepi, në të zhveshur, zbardh e argjendon.

Diku vetmitare, harmonika qan,

Herë më duket larg, herë fare pranë.

Qan e qesh njëheraz si larëz me borë

Ku je bliri im, bliri shekullor?!

 Edhe vetë dikur merrja harmonikën,

Që me natë për festë shkoja zgjoja miken.

 Por tani për të nuk kam asnjë vlerë,

 Nën këngën e huaj qesh e qaj ngaherë.

                  

               Sergej Aleksandrovič Esenin

Mos me braktis

Më jep dorën të shkruaj 

Të marrë krahë mendimi, 

Më jep pulsin e zemrës 

Mos të ngrij trishtimi, 

Më jep buzët e tua 

Puthjen ta jap unë, 

Eja, nxito hapat 

Mos ke humbur udhë? 

Shkretëtirë e borë, hëna farfurin 

Vendi anembanë, dergjur ne qefin 

Dhe mështenkat qajnë, pyjeve pa jetë...

Kush kështu ka vdekur? 

Mos vallë unë vetë? 

           Sergej Aleksandrovič Esenin

                

 

Me pelqen kur hesht

Me pelqen kur hesht, sikur te mos ishe, -
dhe me sheh nga larg e zeri im nuk t’arrin.
Thua sikur prej teje fluturuan syte,
dhe sikur nga nje puthje goja t’u vulos.

Si gjithe keto sende qe me rrethojne,
ti ngrihesh e mbushur me shpirtin tim.
Flutur e gjumit te trazuar,
ti je vete fjala trishtim.

Me pelqen kur ti hesht dhe rri si e larget.
Sikur une te shqetesoj, flutur qe fergellon
me veshtron nga larg dhe zeri im nuk t’arrin.
Lerme qe une te hesht tani ne qetesine tende.

Lerme qe une te flas me ty ne kete heshtje,
e shndritshme si nje llambe, si nje unaze.
E heshtur e plot yje, ti je si vete nata.
Ti hesht me nje heshtje yjesh, nga qetesite e largta.

Te dua kur ti hesht, sikur me zhdukesh fare.
E largme dhe e dhimbshme, sikur te jesh e vdekur.
Mjafton nje buzeqeshje - perse duhet nje fjale?
qe une te gezohem se s’eshte e vertete vdekja.
                      
                               Pablo Neruda

Kush ta fali bukurine

Kush ta fali bukurine
Qe t'e me trerosh te zine!

Kur te pashe per te vluar,
Pellumbeshe pende-shkruar,
Bubu!plumb ne kraharuar,
Plumb qe vret dyke gjemuar!

Mbledhur shoqet me nje qoshe,
Dic, m'ju flisje,dic m'ju thoshe,
Gushe-e-llere-e-gji-bardhoshe.

Pa me syckezat e tua,
Sy-larme!c'me fole mua.

Leshrave t'ju binte hija,
Yll i ndezur me shkendija,
Ndezur mun ne mes ne balle,
Te me vesh ne dhe te gjalle.



Lasgush Poradeci

Të Huaj Jemi

Të huaj jemi ne prej kohësh
Ç'ish për t'u thënë është thënë.
Si gurët që zënë vend në tokë
Një jetë vend ne kemi zënë.

Drejt njëri tjetrit kemi mbyllur
Të gjitha rrugët edhe shtigjet
Si dy qytete mesjetarë
Me mure, heshta dhe me pirgje.

Por natën kur i lodhur truri
Portat i Mbyll me qetësi,
Ti gjen një shteg dhe futesh mbrenda
Një shteg që vetëm ti e di.

Futesh dhe si n'rrugica parqesh
Shetit mes cirkonvolucionesh.
Hyn nëpër ëndrra e shkujdesur,
Fanitesh, qesh, ma bën me dorë.

Po kur mëngjesi zë ofrohet
Nis shqetësohesh befas ti.
Dhe heshturazi del përjashta
Nga shtegu që veç ti e di.

E dita vjen. Rrjedh prap jeta
Dhe ne të dy si dhe më parë
Të ftohtë rrimë e të pamposhtur
Si dy qytete mesjetarë


Dritëro Agolli

Kur isha i ri, kur kisha dashuri

Kur isha i ri, kur kisha dashuri,

         ah dashuri,

E kisha zemrën plot me lumëri,

Me nuse e me dasm’ e me kurorë;

         ah, kurorë.

Isha si dash me brir’ e me këmborë.

Po e pabesa pleqëri më theu,

         ah, më theu,

Me pançën e me thonjtë më mbërtheu,

Më çthuri, m’arratisi në kurbete,

         ah kurbete,

Në male, në shkëmbenj, në prronj e dete,

Një bel, një bel, një kazm’ e një lopatë,

         ah, lopatë.

Dhe një savan i gjerë dhe i gjatë;

Një grop’ e thellë dhe përsipër baltë,

         ah moj baltë,

Kështu e do kjo mysafir’ e naltë

      

William Shakespeare