Dehuni

Gjithmone duhet te jesh i dehur. Ketu qendron ceshtja. Per te mos e ndjere peshen e llahtarshme te kohes qe ua thyhen shpatullat e ju perkul me fytyre nga toka, dehuni pa pushim. Po me se? Me vere, me poezi, me virtyt, simbas deshires. Vec dehuni.
E nese ndonjehere, ne shkallet e pallatit, mbi barin e gjelber te hendekut, te vetmine e myrretyer te dhomes, ju zgjoheni e dehja nderkohe eshte tretur e avulluar, pyeteni eren, dallgen, yllin, zogun, sahatin, gjithcka qe iken, gjithcka qe gjemon, gjithcka qe kendon, gjithcka qe flet, pyeteni se c'ore eshte. Dhe era, dallga, zogu, ylli, sahati, do t'ju pergjigjen: "Eshte ora te deheni! Per te mos qene sklleverit e martirizuar te kohes, dehuni, dehuni pa pushim. Me vere, poezi, apo virtyt, simbas deshires."


Sharl Bodler